Opublikowano: czwartek, 20, grudzień 2012 17:26 Autor: Agnieszka Baranowska
Prawdziwy akt odkrycia nie polega na odnajdywaniu nowych lądów, lecz na patrzeniu na stare w nowy sposób. Marcel Proust
9 października 2012 roku w Centrum Coachingu Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie odbyło się pierwsze z cyklu sześciu Seminariów „Praktycy –Praktykom” poświęconych coachingowi. Te jednodniowe warsztatowe spotkania mają być okazją do wymiany doświadczeń, dzielenia się wiedzą i wnioskami z praktycznych zastosowań coachingu w różnych specjalistycznych obszarach.
Tematem pierwszego Seminarium „Narzędzia w Coachingu” były gry coachingowe jako innowacyjne i praktyczne narzędzia pracy dla menadżerów, trenerów, coachów oraz facylitatorów. Uczestnicy mieli okazję do zapoznania się z tematem gier coachingowych, zarówno w teorii jak i w praktyce.
Gośćmi specjalnymi spotkania byli twórcy The Coaching Game: Yaron Golan i Efrat Shani.
Yaron Golanjest współzałożycielem i dyrektorem zarządzającym Points of You, właścicielem marki The Coaching Game. Ukończył psychologię i zarządzanie. Doświadczenie biznesowe zdobywał w zakresie sprzedaży i marketingu, które z powodzeniem wykorzystuje dziś realizując międzynarodowe projekty. Prowadzi life-coaching oraz coaching biznesowy. Jest współtwórcą innowacyjnego narzędzia The Coaching Game sprzedawanego w 50 krajach w kilku wersjach językowych.
Efrat Shani jest współzałożycielką i menadżerem do spraw rozwoju Points of You. Jest głównym metodykiem warsztatów prowadzonych w oparciu o The Coaching Game oraz inne narzędzia, które powstały pod marką POY. Posiada unikalne doświadczenie na styku dwóch obszarów: biznesu i sztuki, dzięki czemu z łatwością pełni rolę kierownika do spraw rozwoju nowych produktów.
Seminarium zaczęło się wyjątkowo, bo od przerwy. Nie takiej zwykłej przerwy na kawę czy śniadanie, ale od przerwy w działaniu i myśleniu. Cała grupa pogrążyła się w chwili bezruchu, a w tle słychać było dźwięki egzotycznej muzyki. Jak podkreśliła Efrat Shani, taka chwila pauzy potrzebna jest każdemu. Nasz dzień pełen jest wydarzeń, rozmów, spotkań, co chwila coś się dzieje, dokądś pędzimy. Boimy się zatrzymać, gdyż dużo w nas jest emocji, którym nie chcemy się przyjrzeć z bliska. Nawet do toalety – stwierdził Yaron – idziemy z gazetą czy ipodem.
Pauza jest początkiem wszystkiego. Jest to chwila, gdy jesteśmy gotowi zadać sobie pytanie. Na poziomie fizycznym – Jak się czuje moje ciało? Na poziomie emocjonalnym – Jakie są moje uczucia? Na poziomie umysłu – Jakie są moje myśli? Przerwa to zatrzymanie się, aby znaleźć się w punkcie wyjścia.
W pierwszej części, która była równocześnie wstępem do warsztatów, Yaron Golan i Efrat Shani opowiedzieli o historii powstania gry The Coaching Game i jej głównych założeniach. Proces powstawania narzędzi, którymi potem będą mogli posługiwać się inni ludzie nie jest prostą sprawą. Ostateczny produkt powstaje dopiero po wprowadzeniu i przetestowaniu wielu wersji. Każdą koncepcję trzeba sprawdzić pod względem skuteczności i uniwersalności a następnie skorygować błędy. The Coaching Game – narzędzie, które wprowadzili na rynek powstało w ciągu dziewięciu miesięcy, podczas których wiele razy zmieniały się założenia i wygląd gry.
Pomysł gry powstał podczas pracy z kobietami i dziećmi, które miały kontakt z przemocą. Yaron i Efratszukali narzędzia, które dawało by dużo radości, byłoby kolorowe a jednocześnie proste w swej formie. Najważniejszym założeniem było to, aby gra pomagała zmieniać punkt widzenia. Tak powstała koncepcja nazwy „points of you”, która oznacza to, że każdy z nas ma nieskończoną liczbę punktów widzenia. Zależą one od kultury, wychowania, edukacji, doświadczenia. Punkty widzenia są sposobami na wyrażenie siebie: w pracy, w domu, poprzez sposób ubierania się, relacje, to co lubisz a czego nie. Najważniejsze pytanie jakie trzeba sobie zadać – to czy one są moje!
W drugiej części spotkania uczestnicy mogli doświadczyć na sobie efektów działania gry. The coaching game jest narzędziem kontekstowym, które ma wiele zastosowań od najprostszego losowania kart, poprzez układanie całych historii opartych na obrazach. Na każdym etapie pracy można zmieniać kontekst. Możemy skupić się na idei nie patrząc na obraz lub patrzeć na obraz nie znając idei. Możemy zadać pytanie, które całkowicie zmieni nasze postrzeganie danego słowa lub obrazu. Na sali podczas pracy z kartami dało się zauważyć dość duże poruszenie, na wielu twarzach widać było skrywane emocje. Częstym zdaniem powtarzanym przez wykładowców było „zaufajcie procesowi”.
Według Yarona i Efrat coach powinien być elastyczny, nie powinien skupiać się na jedynie na efektach ale podążać za procesem. Zdarza się również, że w samym prowadzącym obraz, idea lub pytanie wywołuje emocje. Wtedy trzeba zrobić krok do tyłu i zostawić interpretacje punktu widzenie drugiej osobie.
W trzeciej części seminariumna uczestników czekał wykład przygotowany przez polskich praktyków – Joannę Chmurę i Artura Rzepeckiego, którzy opowiedzieli o swoich doświadczeniach w pracy z grami i innymi narzędziami interaktywnymi.
Na zakończenie programu przewidziane były praktyczne warsztaty z wykorzystaniem czterech innowacyjnych narzędzi do wyboru. Gry coachingowe i symulacje to jedna z form rozwoju warsztatu coachingowego. Stanowi ona uzupełnienie posiadanych kompetencji coacha o dodatkowe narzędzia.
Na pierwszym z warsztatów wykorzystano narzędzie coraz bardziej znane i cenione w środowisku coachingowym – Siła założeń. Pozwala ona pracować nad przekonaniami, które nas ograniczają w podejmowaniu zadań, realizacji projektów czy prowadzeniu firmy. Siła założeń daje szansę na przyjrzenie się źródłom motywacji, w momentach trudnych, w chwili gdy wydaje się, że zadanie jest niewykonalne.
Drugi warsztat to – Kwestia Czasu. Jest to symulator zachodzących w firmie mechanizmów, współzależności i stawianych wyzwań. Pokazuje firmę w sytuacji, kiedy trzeba reagować szybko i sprawnie, bo każda chwila może okazać się decydująca. Kluczowe jest w tym kontekście ustalenie hierarchii ważności stawianych zadań, przeprowadzenie analizy i właściwe uporządkowanie zadań do realizacji. Pozwala poszerzyć umiejętności związane z zarządzaniem czasem, projektem oraz kształtować współpracę w grupie i pomiędzy zespołami.
Trzeci warsztat – Po omacku to klasyczna i szeroko znana gra, używana dla poprawy komunikacji w zespole, zwłaszcza dla osób współpracujących na odległość. Ćwiczenie jest bardzo proste: chodzi o to, by wspólnymi siłami zidentyfikować brakujące w zestawie elementy. Proces komunikacji jest złożony – aby wykonać zadanie uczestnicy poznają i wykorzystują zaawansowane techniki komunikacji. Narzędzie to, znane i wykorzystywane na całym świecie, jest chwalone za swoją siłę i różnorodność.
Na czwartym warsztacie zaprezentowano dość złożone i wciągające zadanie wymagające komunikacji, wykonywane pod dużą presją czasu. Symbole to gra idealnie nadająca się do przygotowania zespołów do pracy w konkurencyjnym środowisku i zwiększenia ich skuteczności w trudnych warunkach.
Wszystkie te gry są dla nas kopalnią wiedzy o sobie samym a dodatkowo są wspaniałą pomocą dla coacha, który może w ten sposób zgromadzić więcej informacji niż w zwykłej rozmowie. Warsztaty te znacznie pogłębiły znajomość puli międzynarodowych gier i narzędzi wspierających pracę z ludźmi, zespołami i organizacjami oraz wyposażyły uczestników w wiedzę o możliwościach zastosowania narzędzi w różnorodnych kontekstach biznesowych i pozabiznesowych. Dodatkowym bonusem dla uczestników było osobiste poznanie twórców rewolucyjnego i inspirującego narzędzia – The Coaching Game.